Onze kinderen worden groot. Ineens raakt het me dat ik dat waarneem. Fysiek bij mijn bijna 18 jarige zoon, hij wordt groot.
Altijd in balans
Het kleine mannetje dat hij lang bleef. Te klein, onder alle groeicurves waar hij eigenlijk op zou moeten zitten, aan moest voldoen. Angsten van kinderartsen, hij voldeed niet aan het standaard plaatje. En wij bleven meestal in vertrouwen. Simpelweg omdat hij ons dat liet zien. Hij bleef altijd in balans. In lengte en gewicht. De ‘voorspellingen’ ging hij voorbij. In lengte ging hij zijn zus voorbij. En hoe fijn is het om inmiddels te zeggen, mijn zoon is langer dan ik. En tegelijkertijd blijft hij ons jochie.
Onze volwassen dochter van 21 jaar. Al drie jaar zelfstandig. Laatst zei ze; ‘I am a grown woman now’ …. En zo is het! En tegelijkertijd blijft ze ons meisje.
Ontwaken in bewustzijn
Haar moest ik loslaten op het meest dramatische en traumatische moment in mijn leven. Toen ik al drie jaar als een leeuwin vóór haar stond te vechten en te brullen, omdat ik dacht dat ik haar was verloren. In de vrije val tot waar ik in de diepte de bodem raakte, ontwaakte ik in mijn bewustzijn.
Loslaten in liefde
Om los te laten, is liefde nodig. En bewustzijn. Zodat in de acceptatie en berusting de gehechtheid aan de rol van moeder, mag transformeren. Want daar zat oude pijn. Ik voelde me een slechte moeder, ik had het niet goed gedaan en ik kon het niet waarmaken. Ik kon haar niet bij me houden. En toen ik dat toeliet en doorvoelde en doorleefde waar al die angst en pijn in oude wonden over ging, mocht het mij loslaten.
Ruimte voor groei
Ouders ben je en blijf je. We mochten het leven geven aan deze twee prachtige zielen die er bewust voor hebben gekozen bij ons geboren te willen worden. In verbinding staan we naast ze, laten we ze liefdevol struikelen wanneer het nodig is. Over hun eigen stenen… En vangen we ze altijd weer op. Dat geeft vertrouwen en ruimte voor groei.
We blijven leren
Want in bewust ouderschap ruimen wij onze eigen stenen en brokstukken op, zodat zij daar niet meer tegenaan lopen. Dat is aan ons in de weg die wij gaan. En zij maken de keuze welke weg voor hen de juiste is, in vrijheid, liefdevolle aanwezigheid en hun eigen veiligheid. We blijven leren, groeien en verruimen op ons pad, los van de gebaande paden. En voor een ieder die voelt dat het klopt, wees welkom.
