Ik volg het pad dat ik koos. Een bewuste keuze om bij mijn ouders geboren te worden. Op te groeien in anders zijn. Ik kies het pad van de zorg en zorgen voor anderen voelt als de juiste keuze op dit pad.
We volgen samen ons pad
Ergens rond mijn achttiende jaar komt er iemand bij. De liefde van mijn leven sluit aan. We volgen samen ons pad. Er ontstaan zijwegen met bochten en heuvels. En we vinden de hoofdweg telkens weer terug. Genietend van elkaar en dezelfde levensweg die we lopen, zegenen we onze liefde met een bruiloft. Twee jaar later bekroond met een prachtige dochter. Vervolgens bijna vier jaar later bekrachtigd met een prachtige zoon. Beiden kiezen ervoor om samen met ons het pad van dit gezin te lopen.
Ramvast
Het pad van ons gezin van vier, maakt ons compleet. Onze kinderen groeien en wij denken dat we groeien en tegelijkertijd zitten we ramvast in onze geoliede machine die het leven is, in twee banen, twee auto’s, twee jonge kinderen en minstens twee flessen wijn per week. Ons pad begint wat scheuren, hobbels en gebreken te vertonen.
Kwetsbaar staan we beiden stil
Telkens weer is daar het pad dat zich ontvouwt, zonder dat we daar bewustzijn op hebben. Dan ineens is er een bliksemschicht en een wegversperring die we beiden niet zien aankomen. Het dient zich genadeloos aan. Een verliefdheid overkomt mij. Liefde buiten mijzelf schudt mijn hele systeem en ongevraagd en ongewild dat van mijn lief, volledig overhoop. Allebei in de war, in wanhoop. Kwetsbaar staan we beiden stil. We kiezen en gaan voor het moeilijkste pad en realiseren ons dat we onszelf ergens onderweg volledig zijn verloren en kwijtgeraakt.
De waarheid verzwijgen we
Ieder tijdelijk op onszelf kiezen we voor de weg naar binnen om heel bewust elkaar weer te willen vinden. We tonen onze kinderen moed en lef om dwars door alle pijn en afwijzing, in een wereld die op haar kop staat, het pad te volgen waarvan we op dat moment niet meer weten hoe het loopt en waar het uitkomt. De waarheid in de reden verzwijgen we, daar willen we ze (nog) niet mee belasten. Ze zijn nog zo jong.
Terugkeren in verbinding
Wat we in die jaren en de jaren die volgen onderweg allemaal tegenkomen is onderdeel van onze groei, al weten we dat nog niet. Innerlijk werk is vanaf 2014 deel van ons leven. Ons pad samen kreeg een diepe bedding van vertrouwen en nieuwe kracht toen we elkaar in onvoorwaardelijke liefde weer terugvonden.
Om vervolgens in die basis elkaar krachtig te kunnen dragen toen we dat alleen niet meer konden in wederom een moeilijke en verdrietige weg waarop we ons met de kinderen, in een split second bevonden. Het pad van ons gezin werd een instabiele glijbaan bergafwaarts in pijn, verdriet en verlies. We moesten opnieuw en nu samen, loslaten in liefde om ieders eigen pad in vertrouwen te volgen. Om ergens along the way, terug te kunnen keren in verbinding. Na heling van alle oude pijn in deze oude wonden.
Op het juiste moment in de juiste tijd, jaren later, zitten we met het gezin van vier, rond de eettafel. Liefdevol uitgebreid met een vijfde ziel als partner van onze dochter. De wond dient zich aan in het samenzijn en het gesprek. Het veld breekt open en we geven het alle ruimte.
We praten, we huilen, we voelen en we verbinden. We helen ieder onze eigen pijn, we vergeven. Onszelf en de ander. En vanuit die werkelijkheid is daar de oude wond van een bewust verzwegen waarheid van ruim acht jaar geleden.
Het is tijd. We vertellen en delen, bevrijden de emoties en er volgt schrik en schok. We begrijpen met ons hart, voelen de dankbaarheid van de juiste keuze van toen. Twee jongvolwassen kinderen, kunnen het aan in dit moment. Voorafgegaan door heling van die andere oude wond. Het heeft ons allen diep geraakt en ontroerd. Wij kunnen dit. Het maakt de weg en het pad van ons gezin een heel stuk lichter.
Openheid en groei
Nu ruim twee jaar later, lees ik in tranen dit geschreven stuk terug. Diepe dankbaarheid voor onze groei in het gezin. Juist de afgelopen twee jaar! In ieders persoonlijke leven en het pad wat we samen bewandelen. In openheid en groei en verruiming van bewustzijn.
Kies ik nu voor publicatie en openheid in mijn rol als transformatie coach en als mens. Ik schijn mijn licht voor mij, zodat alle afgelopen tien jaren verlichten.
