Wanneer migraine al 35 jaar in je leven is, vraagt het tijd én bewustzijn, om elk moment liefdevol naar je lichaam te luisteren naar wat het je te vertellen heeft. Het is niet zomaar weg. Het veranderd en dat is een groot goed. Er is beweging en wat heb ik al veel zelf mogen helen en transformeren. Soms echter, heb je een steuntje in de rug nodig. Wie zorgt er voor mij?
Liefdevolle steuntje
Dat ben en blijf ik natuurlijk zelf. Dat steuntje in de rug gaat dan over nieuwe inzichten, iemand die net even op een andere manier werkt of kijkt. De sessies bij soulfriend Olaf Janssen waren verlichtend, hij was voor mij dat liefdevolle steuntje. Met nieuw licht in bewustzijn reis ik verder. Is er afname van het aantal ‘aanvallen’. Heb ik door wanneer ik ‘zelf creëer’ en ik kan veel eerder in rust en acceptatie voelen en ervaren wat er nou precies gebeurt in mijn hoofd. Er bij en er in blijven en zelfs ontspannen. Ik veroordeel het niet langer, vecht er minder tegen. Heb vrede met mezelf en in verbinding met mijn lieve moeder, na het loslaten van de emotionele gehechtheid die nog levendig aan mij vastkleefde.
Gewend zijn te vechten
Tot een aantal maanden geleden gebruikte ik nog die fijne cocktail van pillen die ik jaren geleden van de Neuroloog had gekregen en waar ik er steeds meer van moest nemen. Tot ik me bewust werd dat het eigenlijk niet eens meer goed ‘werkte’. Het begon met groei van bewustzijn juist storend te werken. Ik was langer beroerd van de bijwerkingen. De medicatie blijft sinds die tijd in de kast. Ik bestudeer al een paar jaar in het volste vertrouwen en geloof in ons zelfhelend vermogen als mens, de Germaanse Geneeskunde. Migraine staat voor niet mee (kunnen) gaan met de flow van het leven. Bewust of onbewust. Gewend zijn te vechten en te strijden in een sensitief bedraad zenuwstelsel. Emotionele conflicten van eigenwaarde in het lichaam van onvrede, teveel verantwoordelijkheid, onrechtvaardigheid vanuit de nek en soms ook vanuit het oog (aura migraine) in het gemis en grote verliezen in bijvoorbeeld scheiding van moeder en kind na de geboorte en daardoor geen veilige hechting. Emotionele gehechtheid en overgevoeligheid in het energiesysteem en zenuwstelsel werken ook niet echt mee. Ik leer steeds meer de zogenaamde sporen te vinden en uit te wissen en op te lossen. Wat is er in het leven gebeurd wat heeft geleid tot het patroon wat migraine als fysieke uitingsvorm geeft? Wat ligt eronder?
Menselijkheid
En niets menselijks is mij vreemd. We willen geen pijn, ongemak of gedoe. Ook ik ben het soms echt zat! Wanneer blijft het echt eens weg? Heb ik voldoende geheeld en aangekeken en onderzocht. Als ik dan mezelf toesta te verdiepen in alles wat er al is veranderd in vergelijking met hoe overheersend en allesbepalend migraine ooit in mijn leven was, kan ik alleen maar heel (geheeld) dankbaar zijn. Dagen in het donker in bed, de vele afspraken die ik moest afzeggen, geloven dat het leven tegen me was en zo verder…Wil je meer informatie of samen in verbinding jouw licht vinden om te schijnen op migraine of andere fysieke klachten in jouw leven? Om te luisteren naar wat het jou te vertellen heeft? Weet me dan te vinden.
